Milieudefensie bestaat dit jaar vijftig jaar en meer dan de helft van die tijd schrijf ik al voor het tijdschrift van deze club, dat tegenwoordig de titel Down to Earth Magazine draagt. Daarin onder andere mijn culinaire columns. Hieronder de aflevering in het jubileumnummer. Ik had daarvoor het recept van de Zwitserse feesttaart Zuger Kirschtorte aangeleverd. Dat bleek niet te passen op de pagina, waarna ik een korter - maar ook lekker - recept aanleverde voor Elzasser appeltaart. Hier alsnog ook die voor Zuger Kirschtorte
Mansholt hippie
In het jaar dat Vereniging Milieudefensie werd opgericht, werd Sicco Mansholt voorzitter van de Europese commissie én pleitbezorger van een radicaal groene economie. Decennia lang, eerst als minister, later als eurocommissaris, was hij de aanjager geweest van de schaalvergroting en intensivering van de landbouw, met steeds meer kilo's produceren als belangrijkste streven. Inclusief bijbehorend gifgebruik, vernietiging van een groot deel van ons groene cultuurlandschap en het verdwijnen van miljoenen boeren. Maar toen, aan het eind van zijn politieke carrière, zag hij het licht. Mede onder de indruk van de bevindingen van de Club van Rome schreef hij in februari 1972 (toen nog als vicevoorzitter) aan zijn collega commissarissen dat de economie niet langer moest worden gebaseerd op zoveel mogelijk economische groei, maar op het streven naar welzijn voor iedereen. Hij wees op 'de verstoring van het ecologisch evenwicht door het gebruik van pesticiden en insecticiden.' In plaats daarvan pleitte hij voor 'Een produktiesysteem zonder vervuiling en de ontwikkeling van een kringloopproces (...). En daardoor voorkomen van vernietiging van waardevolle natuurlijke produktie-elementen.'
'Sicco, ben je een hippie geworden?', vroeg een van zijn collega-commissarissen en Mansholts gewenste koerswijzing kwam er niet. Maar wij weten dat hij gelijk had. Is het bereiken van zijn ideaal in die halve eeuw dichterbij gekomen, dankzij jarenlange milieustrijd? Mwha. De ecologische destructie ten behoeve van afgod productiegroei heeft inmiddels op het Nederlands platteland nogal dramatische vormen aangenomen. Ja, daar kan je best af en toe de moed van in de schoenen zakken. Maar behalve het oplossen van het nogal forse probleem zelf, heb je dan met die moedeloosheid er nog een extra probleem bij. Hoe daar mee om te gaan?
'Er wordt iets bijzonders van ons verwacht, namelijk een onverwoestbaar idealisme, het stellen van idealen, ook als ze onbereikbaar schijnen, boven het gemakkelijk bereikbare materiële gewin.' Zei in de oorlog een oud-leraar van Sicco Mansholt, de plantkundige Hendrik Uittien, tijdens een antinazistische speech. Over deze Uittien verscheen onlangs de biografie 'Botanicus in oorlogstijd', die in de pers juichend werd ontvangen en is geschreven door ene M. Bussink. Idealisme maakt ons mens, volgens Uittien. Wij vieren vijftig jaar onverwoestbaar idealisme met een van Europa's beroemdste feesttaarten: de Zuger kirschtorte.
Ingrediënten
*10 eieren
* 325 gram suiker
*90 gram bloem
*75 gram maïzena
*220 gram boter
*3 eetlepels kirsch
*100 gram amandelen
*50 gram poedersuiker
*1 eetlepel suikerstroop
* 80 gram geschaafde amandelen
Bereiding
Misschien lijkt het recept in eerste instantie ingewikkeld, maar dat valt reuze mee. Je moet er wel even de tijd voor nemen.
Maak een biscuitbodem. Klop in een mengkom in een pan met heet water (au bain-marie) 4 eieren, 2 eidooiers en 125 gram suiker tot een schuimig beslag. Daarna in een bak water het beslag koud kloppen.
De bloem en 40 gram maïzena gelijkmatig boven de kom zeven en met een spatel door het beslag roeren. 70 gram boter smelten (tot max. 40o ), in een dun straaltje bij het beslag gieten en er langzaam door roeren. Het beslag op een met bakpapier beklede bodem van een springvorm (24 cm) gieten, glad strijken en 30 à 35 minuten in een op 1900 voorverwarmde oven gaar bakken en laten afkoelen (bij voorkeur een nacht). Mocht deze biscuitbodem bol zijn geworden, van de bovenkant een plak afsnijden met een lang kartelmes.
Maak botercrème. Klop 150 gram boter schuimig kloppen. Au bain marie 2 eieren, 1 eidooier en 100 gram suiker schuimig kloppen en vervolgens in een bak met ijskoud water koud kloppen. In gedeelten door de schuimige boter scheppen en daar 2 eetlepels kirsch doorheen roeren.
Maak twee Japonaise-bodems. Klop daarvoor 4 eiwitten tot sneeuw in een vetvrije kom, voeg al kloppend 150 gram suiker toe tot het eiwit in pieken blijft staan. 100 gram amandelen licht roosteren, fijnmalen, mengen met twee eetlepels maïzena en de poedersuiker. Dit mengsel door het eiwitten spatelen (niet roeren). Op bakpapier met behulp van de bodem van de springvorm, twee cirkels tekenen, het beslag daarover verdelen en in zo'n half uur in een op 1600 voorverwarmde oven bakken, met de deur op een kier en laten afkoelen.
De suikerstroop mengen met een eetlepel kirsch en me de helft daarvan de biscuitbodem besprenkelen. Een Japonaise bodem met ongeveer een derde van de botercrème bestrijken en de biscuitbodem met de besprenkelde kant op die bodem leggen. Daarop de rest van het kirschmengsel besprenkelen, een laagje botercrème er op, de andere Japonaisebodem er bovenop, de boven en zijkant bestrijken met de rest van de botercrème en tot slot de lichtjes geroosterde geschaafde amandelen tegen de zijkant drukken en over de bovenkant verdelen. De taart een paar uur in de koelkast zetten en het feest kan beginnen.
Kijk in de gepubliceerde versie van Down to Earth Magazine, april 2022, voor het recept voor Elzassers appeltaart.
Reactie plaatsen
Reacties