Tuinboonschotel
Na de MKZ-crisis in 2001 adviseerde de door het kabinet ingestelde Commissie Wijffels te stoppen met de Nederlandse intensieve veehouderij. Officiële rapporten met diezelfde strekking volgenden de twintig jaar daarop. 'Wat is er met die aanbevelingen gedaan?', vroeg de interviewer onlangs in de tv-serie De Boerenrepubliek aan Brinkhorst, in 2001 landbouwminister? 'Niets', was zijn ontluisterende maar waarheidsgetrouwe constatering. Ondertussen is Nederland de risée van Europa, als je kijkt naar met lijstjes met biodiversiteit in het landelijk gebed (hier extreem slecht), bestrijdingsmiddelngebruik per vierkante meter (hier erg hoog), aandeel van de biologische landbouw (in Nederland extreem laag).
Het is om moedeloos van te worden. Maar dat maakt het er niet beter op. 'Behalve de milieuproblematiek is ook de moedeloosheid de afgelopen twintig jaar toegenomen', volgens hoogleraar natuurbescherming Matthijs Schouten: 'De natuur- en milieucrisis is daarmee een existentiële crisis'.
Wat te doen? Tuinbonen verbouwen. Nog voor de lente was begonnen stopte ik rijtjes tuinbonen in de grond. Per boon verschenen daaruit zelfs in dit dit koude voorjaar de twee koene lobblaadjes parmatig bovengronds. Het duurde even voordat ze de smaak te pakken kregen, maar daar gingen de bonenplanten de lucht in, werden weelderige bossen met witte bloemetjes die uitgroeiden tot vlezige gevulde peulen en die op een zonnige junidag geplukt en gedopt gaan worden voor maaltijd en wintervoorraad. Gaan we dáár de wereld mee redden? Nou, in ieder geval die existentiële crisis te lijf. Want dat zaaien en met je handen bewerken van de grond, gebruik makend van elementen zon en regen, aarde en lucht, het dankbare oogsten, doppen en uiteindelijk het eten. Daaree ervaar je - als je goed oplet - dat je meebeweegt met cruciale levensprocessen. Dat is zingevend. Het werkt ook met appels en peren, aardappels en courgettes, frambozen en spinazie en nog beter als je dat alles combineert.
Moeten we dan allemaal gaan leven van het land? Het moet niet, het is maar een tip, al is het voor af en toe een beetje. Die tuinboonplanten zijn trouwens niet aleen leveranciers van plantaadige eiwitten, maar ook nog eens stikstofbindende planten die daarmee zelf de bodem vruchtbaar maken. Geen veehouderij voor nodig dus. Hebben we dat en passant ook even opgelost.
Ingrediënten
Olijfolie
1 half rood pepertje of mespunt sambal
750 gram tuinbonen (gedopt)
1 teen knoflook
scheut witte wijn
takje bonenkruid
handvol gekraakte walnoten
peper en zout
Bereiding
Verhit de olie, bak even het pepertje mee, doe dan de tuinbonen en het gehakte teentje knoflook er door, laat even heet worden en voeg dan de wijn, de bonenkruid en wat zout toe. Laat zo'n vijf minuten zachtjes stoven. Proef of de bonen voldoende gaar zijn. Rooster de verkruimelde walnoten in een droge koekenpan en strooi die over de gare tuinbonen. Breng op smaak met peper en zout en eventueel nog een scheut olijfolie. Serveer met bijvoorbeeld couscous en een groene salade.
Gepubliceerd in Down to Earth Magazine, juni/juli 2021